Het CvB bestond uit John Verhallen, die formeel voorzitter was (vzCvB). John had zelf aangedrongen bij het Bestuur om deze constructie. In zijn besprekingen met de voorzitters CvB van andere instituten kreeg hij vaak te horen: 'Ach, jij moet dat altijd maar vragen aan je Bestuur!'. Als CvB kreeg John veel meer vrijheid van handelen. Meer delegatie, minder mandatering.

John had er moeite mee als collega's heel dicht bij zijn positie kwamen. Hij was op z'n beste in een meer informele omgeving, waarbinnen hij zich gewaardeerd wist. John paste helemaal in de rij van voorgangers die ook persoonlijk zeer bij 'hun' school betrokken waren.

Interview 2010; 0:36 (audiofragment 1)

Interview 2010; 0:57 (audiofragment 2)

In 1988 werd John Verhallen directeur en Kees van Iersel adjunct. Tussen hen heeft het niet echt goed geboterd (botsing van karakters?), niet alleen binnen de directie (Audiofragment 1) maar ook meer als collega's (Audiofragment 2).
In het tweede fragment vertelt Kees over een studente die bij hem een afstudeerscriptie maakt. Hij stuurt haar enkele malen terug om het werkstuk te verbeteren en dat duurt. Dat betekende dat deze studente niet kon afstuderen. Omdat al in die tijd de bekostiging 'gestuurd' werd op het aantal diploma's (de 'output'), kostte deze studente dus geld. Daarover ging dit conflict. Kees en John waren beiden Neerlandicus.

Interview 2008; 2:05

Roel Kingma werd de opvolger van Kees van Iersel in 1994 en wordt directeur initiële opleiding. In deze jaren groeide de deeltijdse opleiding sterk uit en werd gecoördineerd door Coen Schinkel. Roel had bestuurlijke ervaring onder meer als wethouder (Broek in Waterland, namens de PvdA). Roel vertelt hier hoe probeerde een meer formele structuur op te bouwen. De Ipabo had toen een 'platte structuur', met teveel onduidelijkheden.
Tussen John en Roel ging het ook niet goed. Er waren veel wrijvingspunten.

Interview 2008; 1:18

Tussen John en Roel ging het ook niet goed - hij vond dat hij geen beleidsruimte kreeg. Kleine en grote irritaties, conflicten. Er werden pogingen gedaan om tot een vergelijk te komen, een modus vivendi. De 'Nunspeetgroep' moest een oplossing zien te vinden. Daarover vertelt Roel in dit fragment.
De Nunspeetgroep produceerde wel een 'advies', maar tot enige realisatie daarvan kwam het niet. Roel trok de consequentie. Hij ging weg (1998) en werd rector van het Emelwerdacollege in Emmeloord (foto →).

Over het conflict met Roel en de 'protestgroep' die later de 'Nunspeetgroep' zou worden vertelt John Verhallen hier.

Zoals zo vaak zijn er meerdere kanten aan een meningsverschil. Uiteindelijk is Roel weggegaan. John Verhallen was daarna enige tijd het enige lid van het CvB. Voortvloeiend uit de activiteiten van de Nunspeetgroep ontstond de beleidsgroep. Hierin zaten enkele personeelsleden die elk een eigen 'beleidsportefeuille' hadden. Die kregen echter niet de beleidsruimte die nodig geacht werd. Later kwam Jan Jobse in deze beleidsgroep.

Interview 2010; 1:46

Jan Jobse heeft lang in verschillende coördinerende functies gewerkt en zat als zodanig dicht tegen de directie aan. Hij heeft van nabij de conflicten tussen de verschillende directieleden meegemaakt.

In dit fragment typeert hij John Verhallen als directeur, en later Vz CvB. John heeft enorme verdiensten voor de Ipabo gehad - en vroeger ook voor 'Magister Vocat' waar John adjunct was. Hij vereenzelvigde zich sterk met 'zijn' school. Dit was mede oorzaak voor de problemen. Overigens was de Ipabo ook voor andere docenten een alternatief 'thuis'.

Interview 2012; 1:34

Interview 2012; 1:14

In het fragment hiernaast vertelt Jan Kolk iets over de wijze waarop de sollicitatiegesprekken met en bij John Verhallen (soms) verliepen. Als hoofd 'Personeelszaken' was hij betrokken bij nogal wat sollicitaties.

Jan Kolk werkt vanaf 1989 aan de Ipabo, eerst als hoofd personeelszaken annex financiële administratie. Toen deze laatste afdeling later sterk groeide, werd hij dáár hoofd van. Tot de financiële administratie hoort nu ook de salarisadministratie.

John Verhallen had zo zijn eigen wijze om nieuwe collega's aan te trekken. Dit fragment staat echter zeker niet model voor alle sollicitaties!

Jos was als docent Tekenen en Handenarbeid verbonden geweest aan de opleidingen 'De Voorzienigheid' en 'Magister Vocat' en later de KPA. Bij de fusie tot Ipabo was er voor hem geen plaats meer, en al in 1986 begon hij met een studie psychologie, die hij vier jaar later met groot succes afsloot.

In december 1989 belde John Verhallen op of hij niet wilde terugkomen. "Ik heb iemand nodig die de kar kan trekken!" Jos had toen al een onderzoeksplek aangeboden gekregen aan de afdeling neuropsychologie van de VU. Een luxe situatie, maar Jos volgde zijn 'roeping': werken in het onderwijs. Hij had een duidelijke missie: vorm geven aan het Beeldend Onderwijs - en daar is hij in de jaren '90 in geslaagd. Hij ontwierp vele lesmaterialen en publiceerde een boek over Beeldende Vorming.Jos combineerde een grote mate van creativiteit met dito didactische inzichten.

Interview 2008; 1:56

Hans is jarenlang leraar basisschool en adjunct-directeur geweest . Al vroeg wilde hij geschiedenis studeren, en wilde hij ook leraar aan een pabo worden. Daartoe was hij geïnspireerd geraakt door zijn opleidingsschool, de HPA. Na voltooiing van de studie werd dat een mogelijkheid.

Hij kende Henk Tor al van de opleiding, en van hem hoorde hij dat aan de Ipabo een vacature 'docent geschiedenis' was ontstaan doordat Roel Kingma directeur (initiële opleiding) was geworden. Hans stuurde een open sollicitatie.

In dit fragment vertelt Hans hoe zijn sollicitatie verliep. Hij werd aangenomen (1994).

Interview 2009; 2:00

Kjell Wagner studeerde aan de PC PA 'Da Costa' in Santpoort. Hij werkte jarenlang in het basisonderwijs: in IJmuiden, Scheveningen, Haarlem als leerkracht en directeur. Naast deze drukke banen studeerde hij Engels en behaalde zijn eerste graads bevoegdheid.
Hij ontmoette Ankie Mantel, die als docente Engels aan de Ipabo werkte, maar die wilde stoppen. Via haar solliciteerde hij bij de opleiding (2000). Daarover vertelt hij in dit videofragment.

Kjell is een all-round onderwijsman, beschikt over een rijke ervaring, zeer betrokken bij kinderen en studenten. Hij kan een koor leiden, goed zingen en nog veel meer.

Interview 2012; 1:12

In de loop van de negentiger jaren kreeg de afdeling Financiën geleidelijk aan meer grip op het reilen en zeilen van de Ipabo. De taken werden talrijker en omvangrijker. Maar dat ging niet makkelijk. Het was voor Jan Kolk soms lastig om precies te kunnen volgen en verwerken wat er zoal speelde.

Docenten gingen bij het verwerven van materialen soms erg solistisch te werk, of vroegen rechtstreeks toestemming aan John Verhallen (zoals in dit fragment Kees van Wissen). Ook deed John Verhallen zelf allerlei transacties, waar hij de administratie onvolledig van op de hoogte bracht, zoals bij de verkoop van het eerste jaars PGO-programma (1995).

In dit fragment vertelt Jan Kolk daar over.

In dit fragment vertelt Jan Kolk over de toename van de taken van de administratie van de Ipabo. Die toename had diverse oorzaken, waaronder de groei van de school, maar vooral ook door de overdracht van taken door de overheid aan de instellingen.

Jan noemt ook de vier componenten van de administratie.

Interview 2012; 1:58